Natuurlijk moet de impact van de mtb-route op de natuur goed onderzocht worden. Zeker als het om een zeldzame soort als het vliegend hert gaat, die maar op vier plekken in Nederland voorkomt. Alle mogelijke maatregelen moeten genomen worden om deze soort te beschermen.
Daarnaast is het ook zinnig om mountainbikers te concentreren zodat zij niet over alle paden fietsen. Dus een eigen mtb-route is best een goed idee. Mits die route geen aanzuigende werking heeft op mtb-ers van buiten de streek natuurlijk.
En het bos is druk, héél druk. Vooral dicht bij de kernen is het bos net een stadspark waarin je voortdurend anderen tegenkomt. Dat kan gezellig zijn maar rustig is het niet. En net zoals de mountainbikers willen ook de rustzoekers een eigen route, waarover ze relatief ongestoord kunnen wandelen.
Maar als er te veel mensen elkaar in de weg zitten in het bos, dan rest maar 1 conclusie: het bos is te klein! Dan is het gewenst als het bos groter wordt of dat er elders ook bos komt. Zodat fietsers en wandelaars meer gespreid worden over een groter oppervlak. Voor de mountainbikers zou er bijvoorbeeld naast de gewone fietspaden een beboste strook aangelegd kunnen worden met daarin een mtb-pad. Voordeel voor de gewone fietsers is dat zij ook schaduw van de bomen hebben, wat vooral in ons opwarmende klimaat erg fijn is. Voor wandelaars zouden er veel meer bosjes rond de bebouwde kom aangelegd kunnen worden zodat zij vanuit huis een ommetje kunnen maken.
Ook voor de natuur zou het mooi zijn als er meer ruimte voor gecreëerd wordt. Daarom pleiten wij voor een regionaal bomenplan waarin voldoende ruimte is voor zowel natuur, als wandelaars, mountainbikers, ruiters en andere bosgebruikers.